SARA.
24 Maart 2007. Zij heette Sara. “Zonder -h”, zoals zij er fier bij opmerkte. Ik schatte haar een jaar of acht en zij kwam met haar opa uit Maassluis. Wij waren bij een ceremonie van muziek, zang en dans van een groep derwishen uit Konya, Turkije. Met ons waren er honderden moslims: mannen, vrouwen en kinderen. En een handjevol christenen. Sara kwam toevallig naast mij zitten. Zij had die merkwaardige schoonheid, die je wel vaker ziet bij kinderen uit gemengde volkeren. Het viel me op met hoeveel intense aandacht Sara de muziek, de zang en de dans van deze groep mystici volgde.
Grootvader was heel lang geleden uit Pergamon naar Nederland geëmigreerd en sprak goed Nederlands. Sara kan geen Turks meer spreken of verstaan. Blijkbaar is haar Turkse vader of moeder een kind van deze grootvader en getrouwd met een Nederlander. Zo is Sara alweer de derde generatie. Zij gingen nog wel op bezoek bij haar Turkse familieleden, tijdens de vakanties.
Maar haar gastvrijheid was nog steeds Turks. Zij had een klein doosje heerlijke chocolade-koekjes van opa gekregen – waar zijn grootouders immers goed voor?! – en presenteerde er een aan mij. Toen ik zei, dat ik het heel lekker vond, hield ze prompt weer het doosje onder mijn neus. Zij knikte wijs, toen ik het tweede koekje weigerde met een gebaar naar de omvang van mijn buik.
Trots liet zij mij twee boekjes zien, die zij bij de ingang – waarschijnlijk met enige financiële hulp van opa – had gekocht. Een boekje met verhalen over de profeet Mohammed en een over de vijf zuilen van de Islam. In goed kinder-Nederlands geschreven en met aardige tekeningetjes. Sara wilde blijkbaar weten, wat het betekende om Moslima te zijn. Daarom had grootvader haar meegenomen naar deze avond, vol van de mystieke traditie in de Turkse Islam. Ik scheen haar mee te vallen als vreemde volwassene, want zij begon mij een beetje in te wijden in haar leven. Ze had nog een broertje en zijn tweede naam was precies als mijn voornaam: Leo. Dat gaf blijkbaar enige verbondenheid.
Mijn mond viel open van verbazing, toen Sara mij begon te vertellen, dat zij net haar eerste heilige communie had ontvangen. Het was een mooi feest geweest: zij hadden een plakboek gemaakt en liedjes ingestudeerd en gezongen. Zij was trouwens de enige geweest, vertelde zij niet zonder trots, die nog een lang, wit jurkje gedragen had. Zij had er zelfs mee buiten gespeeld!
Sara: kind in twee Godsdiensten! Wat leek zij op haar verre naamgenote, de vrouw van Abraham. “Een Egyptische prinses” vertellen de Joodse verhalen over haar. De eerste Sara bleek inderdaad redelijk thuis te zijn bij het hof van de farao, als je de Bijbel over haar leest. (Genesis 12, 10-20). Sara was een vrouw in twee Godsdiensten, die van Abraham en die van het huis van de goddelijke farao.
Wat zal er nu uit mijn buurvrouwtje Sara groeien? Een vrouw, die al die Godsdiensten maar waardeloos vindt, want niet belangrijk voor het gewone leven? Of een vrouw, die zal leven in een geloof, dat de verschillen van de Godsdiensten overstijgt en die inderdaad met volle overtuiging kan zeggen: “Allah hu akbar!” : “God is grootser” dan al dat gedoe over de vraag, welke Godsdienst de enige ware is en wat al die verschillen tussen de religies voor wezenlijke betekenis hebben. Grote Godsdienstige leiders oordelen wat meewarig over dit soort “gelovigen”: zij zijn niet principieel genoeg en halen uit de religieuze supermarkt, wat op dit ogenblik in hun winkelwagentje te pas komt. Morgen weer een nieuwe aanbieding. “Zij relativeren de waarheid”, zoals paus Benedictus XVI het vol misprijzen formuleerde.
Maar op dit ogenblik is Sara een achtjarige Moslima, die aandachtig aanwezig is bij een dienst met moslim-monniken; die haar eerste heilige communie in de Rooms katholieke kerk heeft gedaan en die een paar boekjes heeft gekocht over de Islam. Een onvruchtbare combinatie? Haar oermoeder Sara was ook onvruchtbaar, maar zij werd zwanger en kreeg een kind, hoe belachelijk dit ook leek. Het was Isaak: het kind-van-belofte. (Genesis 18,1-15) Dus je weet maar nooit…..
Leon. Raph. A. de Jong o.p.
===================
Een kraai krast voorbij.
Geluid van kinderstemmen.
Ooit wordt het lente.
=================