“Welk nut zou een lezing over vrede hebben? Vrede is niet iets waarover je de les moet lezen, maar iets wat je in de praktijk moet brengen.”, aldus de dominicaan Dominique Pire, toen hij in 1958 de Nobelprijs voor de Vrede ontving.
Tijdens het Kloostercollege van lekendominicaan Dorry de Beijer op 24 februari leerden we pater Pire kennen als een man die naar eigen zeggen een eenvoudig geloof had, en ‘geen woorden maar daden’ hoog in het vaandel had. Hij volgde het pad waartoe God hem riep en kwam op voor de mensen, die na de Tweede Wereldoorlog volledig tussen wal en schip vielen en ‘displaced persons’ waren die nergens naartoe konden. Hij herkende zichzelf als één van hen: als kind was hij ook een vluchteling in de Eerste Wereldoorlog.
Klein beginnen, doen wat je kunt, gebruik maken van het netwerk dat je hebt, voortdurend de broederlijke dialoog zoeken en zo gestaag en met veel geduld aan vrede werken. Vrede is iets van lange adem. Het zijn elementen die ook in onze tijd actueler zijn dan ooit, nu we op deze dag samen stilstonden bij vrede.
Reactie van een deelnemer:
“Heel inspirerend om te horen hoe Dominique Pire zijn weg ging. Eigengereid, zoals ik van dominicanen ken, en vanuit een duidelijke roeping wist hij voor veel mensen ruimte te scheppen voor een menswaardig bestaan. Bijzonder ook dat veel van zijn projecten nog steeds bestaan terwijl hij zelf als persoon bijna vergeten wordt. Ik hoop dat ik iets van zijn bezieling in mijn leven en werk mee kan nemen.”