Vrijdag 16 juni was ik ‘s middags bij de lezing van broeder Richard, die vertelde over de visie van de Italiaanse filosoof Giorgio Agamben.
Hij legde tussen 16 en 18 uur uit hoe hij geïnteresseerd geraakt was door de gedachten van deze filosoof en dat hij bezig is met het schrijven van een boek daarover.
De kerk van nu heeft zich neergelegd bij het politieke klimaat en het rechtssysteem. Alle aspecten daarin staan onder de dictatuur van de regeltjes. Daardoor vallen er onschuldige slachtoffers (o.a. gezinnen die volgens de belastingdienst hebben gefraudeerd). Deze mensen wonen in de maatschappij, maar vallen er eigenlijk buiten.
De ontsnapping moet van binnenuit komen, dus vanuit de slachtoffers. Zoals gebeurde tijdens de Messiaanse revolutie van Jezus. Gebeurt dat, dan krijgen mensen een andere kijk op de werkelijkheid en gaan ze een uitweg zoeken uit hun situatie.
Daar ligt een taak voor de kerk.
Kerkzijn moet meer zijn dan je bezighouden met rust en bezinning.
Je hebt de roeping om op een nieuwe manier in de wereld te gaan staan, tussen de mensen in. Dit heeft politieke consequenties en het heeft ook iets experimenteels.
Het is leren antwoord te geven op de roeping om Christus na te volgen. Dat kun je niet doen met woorden, daar zijn daden voor nodig
Het Koninkrijk van God is al begonnen in de andere houding waarmee je (na de gelofte) in het leven staat.
Bij de Dominicanen wordt gezegd: we zijn in de wereld om te dienen.
Alleen kritisch zijn is te weinig. Protest van buitenaf en opbouwend werk van binnenuit is beide nodig.
Agamben spreekt de kerk aan op zijn Messiaanse werk, met Jezus’ aanwezigheid in de kerk.
Er waren pauzes tussen de drie delen van de lezing met daarna eerst de vesper en als afsluiting een maaltijd, waarbij iedereen van het eten smulde.
Voorafgaand aan de lezing, in de pauzes en tijdens het eten was er volop gelegenheid om met elkaar van gedachten te wisselen en gezellig te praten. Het was ook voor mij als Doopsgezinde een leerzaam en gezellig samenzijn met veel onbekende mensen.
Eva Obbes
